Het avontuur is begonnen!

Dag lieve mensen, morgenvroeg om half 8 vlieg ik richting Nepal met een tussenstop in Istanbul. Een maand Senegal zit er weer op. De afgelopen 2 weken ben ik naar Casamance geweest in Senegal. Op woensdagavond vertrokken met lokaal vervoer. Geen makkie kan ik je vertellen. Een georganiseerd busstation zoals wij kennen, vergeet het maar. Gelukkig ben ik al wat gewend en weet ik als je in het busje gaat zitten, je simpelweg wacht tot ie vol zit. Dat kan 20 minuten zijn maar ook 3 uur! Nou zijn dit geen busjes maar net iéts grotere taxi's waar 7 passagiers 'inpassen'. Geen hoofdsteun ten eerste. Ik hoef jullie niet te vertellen hoe het eruit ziet als iemand in slaap valt en geen hoofdsteun heeft... Behoorlijk hilarisch. Alleen deze keer kamp ik zelf met het probleem. Aangezien ik zelfs slaap als ik zelf achter het stuur zit lijd mijn hoofd nu helemaal een eigen leven! HI-LA-RISCH! Gepropt met 8 man in de auto opweg naar de eerste stop(2 a 3 uur later). De wegen dames en heren..... Klaag nooit meer over Belgische wegen.. Complete kuilen van 3 vierkante meter met een diepte van een meter. En dat om de meter. Het is nog heftiger dan met ons pa op het circuit! Over 250/300 km doen ze minimaal een uur of 9/10. En dan om de haverklap stoppen voor 'douane of politie'. Ook hilarisch! Zo corrupt als de neten met hun carnavalspakjes aan... Als ze maar een paar euro ergens uit kunnen halen! Blijken we midden in de nacht op een station aan te komen waar geen taxi meer te bekennen is. Opzoek naar een 'hotel'! Het enige wat we nog spotten is een paard met kar erachter, Achja hoppa! Een uur door middle of nowhere naar het hotel! Volgende ochtend de laatste uren naar Casamance! Ergens moeten we nog een soort van boot op. Ze checken hier niet hoeveel passagiers erop kunnen hoor, gewoon proppen.. Doet me denken aan de slavenhandel en dat terwijl ik er niet bij was. Uiteindelijk was het zwaar de moeite waard, wat een prachtige plek. Een strand waar je U tegen zegt. De omgeving, alles was top. De mensen super vriendelijk. Een stuk anders dan ik gewend was in ons eigen dorpje. Ik maak even een einde aan dit kleine verhaaltje aangezien ik nog maar 3 uur te slapen heb nu! En aangezien ik al 3 dagen niet slaap met dromen over crashen en zweetaanvallen kan ik die 3 uur wel gebruiken! Hopelijk brand iedereen die het gezegd heeft werkelijk een kaarsje. Turkish airlines, AUB breng me veilig naar Nepal:-)! Mocht het nou toch mijn tijd zijn... Bob Marley-one love, Bob Marley- Africa Unite, Bob Marley- everything is gonna be alright en daarna heel wat borrels! Weten jullie dat ook weer. Maar ik ga er vanuit dat ik mijn volgende UITGEBREIDE Blog in Nepal mag schrijven:-)! Goodnight people, dikke knuffel toubab(blanke).. Dag mensen van het goede leven! Aangezien dit verhaal erg kort was en ik het niet online kreeg ga ik nu maar verder. Hier is het nu behoorlijk noodweer dus een mooie gelegenheid om wat aan elkaar te zeveren. Inmiddels VEILIG geland in Kathmandu, Nepal(donderdagochtend 3 april). Jaja niet één keer neergestort. Wel 14 uur zwetend in het vliegtuig. Eenmaal aangekomen in Kathmandu is het gewoon 2 a 3 uur wachten op een visa. En dat schijnt nog een vluggertje te zijn:-). Buiten staat Ajay al te wachten op mij, hij gaat het een en ander deze maand voor me uitstippelen. Onderweg in de auto voel ik me net als dat ik de eerste keer in Afrika kwam. Het is weer een totaal andere wereld. Er is zóveel te zien. En ik vind het top! We gaan even lekker ontbijten bij een plekje vlakbij het hostel waar ik verblijf, wachten tot de kamer vrij is. Ik vind het nu al een topvolk, die Nepalezen. Namasté. Ze zijn echt vriendelijk, zelfs de vrouwen. Ik heb m'n programma zo ongeveer doorgenomen voor de komende maand. Nu lijkt mijn avontuur echt te zijn begonnen:-)! De volgende dag al gelijk op pad. Veeeel tempels! De vrouwen zijn zo mooi gekleed met allerlei mooie kleuren, steentjes en sieraden. Overal zijn felle kleuren, lekkere geurtjes, mooie bloemen, muziek en vooral atmosfeer! Het is totaal niet te vergelijken met Afrika maar ik denk dat ik dit mooier en interessanter vind. Wat ik daar zag was zeer apart. Hindoestanen worden allemaal gecremeerd als ze dood gaan. Openlijk, op deze plek. Aan de rivier zijn een soort stenen bedjes en daarop word een plateautje van hout gemaakt. De lichamen stromen binnen. Eerst worden er wat ritueeltjes uitgevoerd met het water uit de rivier(heilig water). Daarna op het plateautje en dan de fik ermee aan. Ik heb het nu live meegemaakt. Zag zelfs nog een half been met het vlees eraan en botten eruit wat ze nog ff tussen de stapel propte. Gelukkig bleek dat ik een sterke maag heb. Ook zijn we naar het enige bejaardentehuis geweest van de overheid. Wat word er veel geklaagd door sommige oudjes in Nederland. Laat ze hier maar s een weekje vertoeven. En die mensen zijn blij. Daarna zijn we nog naar de plek van Boeddha geweest. Dat vind ik echt het einde. Dat sfeertje. Daar ook een klooster bezocht, echt indrukwekkend. En iedereen is ook welkom. Volgende dag nog een indrukwekkend iets bezocht. Uit de familie van Boeddha worden nu uit 14 meisjes een kumari gekozen(een goddelijk iets). Zij moet geloof ik 32 eigenschappen hebben. Dan word er een offer gemaakt van 108 dieren en alle koppen van deze dieren gaan in een ruimte en de meisjes moeten daartussen slapen. Wie geen angst vertoont word uiteindelijk de kumari. Rond 7 a 8 jaar zijn ze. De kumari woont in deze tempel en word als prinses behandeld, niets hoeft zij te doen. 2 keer per jaar komt zij naar buiten en word zij getild of op een troon rond geleid want zij mag met haar voeten de grond niet raken. Zij loopt dus niet. Lokale mensen kunnen naar binnen gaan voor een blessing. Buitenlanders niet. Als ze eenmaal haar eerste menstruatie heeft gehad word er een andere kumari gekozen en gaat zij het normale leven in. Dat is dus niet te doen. Schijnbaar lopen ze ook vreemd. Die dag heb ik nog ergens in een lokaal hol gevreten:-), was lekker! Ook de monkey tempel opgegaan. Zag er tegenop met mijn hoogtevrees, 365 trappen. Af en toe trillende pootjes maar het ging goed! Daarna even naar de lokale markt om wat neppen all stars te kopen. Jezus, je vind er echt alles gewoon! Het is maar goed dat ik door moet naar sri lanka want ik ben die 24 kilo souvenirs uit Ghana nog niet vergeten... Volgende dag zou ik om 7 uur de bus nemen naar Pokhara. Dat heb ik ook gedaan maar na een uur kei ziek ergens uitgestapt. Het zal toch dat lokale vreetschuurtje geweest zijn! Volgende dag weer geprobeerd, en gelukt! Om 3 uur aangekomen en nu lekker in m'n hotelletje. De rit was echt te prachtig voor woorden. Heb m'n ogen uitgekeken, wat is het hier mooi! Af en toe dacht ik wel dat ik zou belanden in de afgrond(mega hoog was het). Complete stukken niet afgezet. Er hoeft maar wat mis te gaan en het busje is zo beneden. Maar we hadden een top chauf! Ik moet nog wel wennen aan dat typisch toeristisch volk met vissershoedjes en afritsbroeken. Ze gaan nog wel in hun hiking outfit naar het restaurant. Maarja ieder z'n ding! Ik ben hier heerlijk alleen en heb met niemand geen fl*kker te maken:-)! Als laatste dames en heren, morgen: paragliding voor madam! Overcome my fuckin fear